Obcinanie pazurów u psa – jak się do tego zabrać?
Najlepiej zacząć obcinanie pazurów, kiedy pies jest jeszcze szczenięciem. Poznaje wtedy świat i łatwiej przyjmuje różne zdarzenia oraz czynności, jako naturalne. Szczeniak szybciej zaakceptuje dotykanie łapek i zabiegi higieniczne wokół nich, zwłaszcza jeżeli okrasimy to mnóstwem smaczków w nagrodę za grzeczne zachowanie.
Oczywiście nie ma co skreślać opcji samodzielnego obcinania pazurów u dorosłego psa – to również jest możliwe. Musimy tylko uzbroić się w więcej cierpliwości, ponieważ przyzwyczajenie czworonoga do takiej czynności może nam zająć sporo czasu.
Wiele psów w ogóle nie przepada za tym, że ktoś dotyka ich łap, dlatego mogą być bardzo wrażliwe na tym punkcie. W takiej sytuacji musimy zacząć od tego, żeby je przyzwyczaić do dotyku. Dopiero wtedy, gdy nasz pies przestanie odczuwać dotyk jako coś nieprzyjemnego, możemy przejść do kolejnych czynności.
Etapy nauki obcinania pazurów u psa:
- Przyzwyczajenie psa do dotyku łap (możemy to połączyć z nauką komendy „podaj łapę”);
- Przyzwyczajenie psa do nacisku na łapach (masaż, lekkie ugniatanie, naciskanie na pazurki);
- Obcinanie pazurów u psa.
Warto, żebyśmy zabierali się za poszczególne etapy wtedy, kiedy nasz pies jest zrelaksowany i wyciszony, na przykład po spacerze. Z pobudzonym psem, którego rozpiera energia, będzie nam po prostu trudniej. A kiedy nasz pupil jest zmęczony, zwiększa się szansa, że nie będzie zwracał uwagi na to, co robimy.
Jak obcinać psu pazury?
Kiedy już mamy wszystko opanowane, możemy skupić się na rzeczywistym obcinaniu pazurów. Zajmijmy się tym uważnie i bez pośpiechu, żeby przypadkiem nie zrobić psu krzywdy.
Psi pazur składa się płytki rogowej, która jest wierzchnią warstwą otaczającą cały pazur. Spodnia strona płytki od strony palca to podeszwa. Tuż pod nią znajduje się łożysko, a w jego wnętrzu – macierz. Macierz pazura jest bardzo wrażliwa i ukrwiona. Z tego powodu, jeżeli obetniemy psi paznokieć zbyt głęboko, przysporzymy zwierzęciu dotkliwego bólu i krwawienia.
Macierz dobrze widać u psów, które mają jasne pazury. U tych z ciemnymi jest dużo trudniej, ale wciąż możemy ją wypatrzyć, ustawiając łapę pod światło. Podczas obcinania pazurów u psa zadbajmy o to, żeby jej nie naruszyć. Jeżeli mamy obawy, że zrobimy naszemu psu krzywdę, delikatnie skracajmy pazury. Zdecydowanie lepiej powtarzać tę czynność częściej, niż obciąć za głęboko.
Pamiętajmy również o tym, że możemy udać się z psem do weterynarza albo groomera, jeżeli nie ufamy swoim umiejętnościom. Każdy z nich szybko i profesjonalnie skróci pazury naszego czworonoga.
Wilczy pazur u psa – czy jego też obcinać?
Wilcze pazury to dodatkowe pazury umiejscowione za opuszkami łap. Standardowo możemy je zaobserwować na przednich łapach, ale czasami pojawiają się także na tylnych.
Większość współczesnych ras psów nie ma wilczych pazurów na tylnej łapie, więc jest spora szansa, że dotychczas się z nimi nie spotkaliście. Stanowią one jednak standardowe wyposażenie tylnej łapy wilków, a to, że pojawiają się u psów domowych stanowi spuściznę po dzikich przodkach. Najczęściej można je zauważyć u psów ras pracujących, u których bywają przydatne, na przykład przy wspinaczce, ale u typowych kanapowców są zupełnie bezużyteczne.
Nie można jednak tego powiedzieć o wilczych pazurach przednich łap, które pomagają psu stabilniej przytrzymać coś między łapami, na przykład smakowitego gryzaka.
Zarówno przednie, jak i tylne wilcze pazury nie mają stałego kontaktu z podłożem, przez co ścierają się w bardzo niewielkim stopniu albo nie robią tego w ogóle. Z tego powodu musimy pamiętać, żeby je skracać do odpowiedniej długości.
Jak obciąć pazury psu, który się boi lub wyrywa?
No cóż, nie ma się co oszukiwać – to najtrudniejszy przypadek ze wszystkich. Sama się z nim borykam. Obcinanie pazurów u psa to oczywiście jeden z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych, ale mój czworonóg nie był tego wcześniej nauczony. Przez większość swojego życia nie musiał ich mieć skracanych. Mieszkaliśmy w bloku, nasze spacery w dużej mierze odbywały się po bruku czy asfalcie, bo Tibor to księciunio, który nie lubi piachu i błota, a na trawę schodzi wyłącznie w celach toaletowych. Dzięki temu przez sześć lat pazury ścierały mu się naturalnie.
Wszystko uległo zmianie, kiedy przeprowadziliśmy się do domku z ogródkiem tuż koło lasu, a większość tras spacerowych to piaszczyste, pozornie utwardzone drogi. Ta zmiana wystarczyła, żeby Tiborowi zaczęły rosnąć pazury w ekspresowym tempie.
Niestety okazało się, że nasz pies uważa obcinanie pazurów za największą, najgorszą torturę ze wszystkich. Nie pomaga odwracanie uwagi, nagrody, ani weterynarz, którego Tibor zazwyczaj lubi (bo poświęca mu mnóstwo uwagi). Niestety, gdy przychodzi do skracania pazurów, staje się on śmiertelnym wrogiem.\
Postanowiliśmy, że obcinanie pazurów u naszego psa będzie się odbywało po podaniu premedykacji, czyli powszechnie znanego „głupiego Jasia”. To rozwiązanie jest najmniej stresujące dla Tibora.
Szukając rozwiązania, warto skorzystać z pomocy behawiorysty, który może zaproponować skuteczne sposoby na złagodzenie lęku czworonoga.
Obcinanie pazurów u psa to czynność niezbędna, którą warto wykonywać w ten czy inny sposób. Nie ignorujmy emocji naszego zwierzęcia, jeżeli jest to dla niego zabieg wyjątkowo nieprzyjemny. Poszukajmy rozwiązania u weterynarza lub psiego behawiorysty.
A Wy jak sobie radzicie z obcinaniem pazurów u psów? Robicie to sami czy chodzicie do weterynarza/groomera? Po więcej porad zajrzycie na Mam zwierzęta.
Zdjęcie okładkowe: Shutterstock
Komentarze (0)