Józef Hen to znany polski pisarz i publicysta żydowskiego pochodzenia. Właściwie nazywał się Józef Henryk Cukier. Urodził się w 1923 roku w Warszawie i tu ukończył żydowskie Gimnazjum Męskie im. Magnusa Kryńskiego.
Podstawowe dane:
Wojnę spędził w Związku Radzieckim, co uchroniło go przed Zagładą. Jego ojciec, Rubin Cukier, zginął w obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie w 1945 roku. Podczas wojny przyszły pisarz stracił także siostrę i brata. W 1957 roku ocalałe z Zagłady matka i siostra Stella wyjechały do Tel Awiwu.
Chciał służyć w Armii Andersa, ale z powodu obrzezania dostał najniższą kategorię wojskową. W 1944 wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego. Został korespondentem wojennym, opublikował też swój pierwszy, zdecydowanie niewybitny wiersz „Wierna łódź”. Przyjął pseudonim literacki „Hen”, który z czasem zaczął mu służyć za nazwisko.
Młody wojskowy porzucił twórczość poetycką i skupił się na gatunkach prozatorskich oraz publicystycznym. W swojej twórczości wykorzystywał wątki autobiograficzne. Oficjalnie zadebiutował książką „Kijów, Taszkent, Berlin. Dzieje włóczęgi” (wcześniej miał na koncie publikację w „Małym Przeglądzie” Janusza Korczaka). Wojenne przeżycia – zarówno własne, jak i rodziny oraz znajomych – opisał w powieściach „Nikt nie woła” i „Najpiękniejsze lata”.
W 1954 Józef Hen opublikował powieść „W dziwnym mieście”, dziś często odczytywaną jako socrealistyczny produkcyjniak, chociaż w rzeczywistości miała to być próba polemiki z estetyką socrealizmu.
Po odwilży Hen pisał scenariusze filmowe na podstawie własnej prozy. Pracował z Kazimierzem Kutzem przy „Krzyżu walecznych” oraz „Nikt nie woła”, a z Januszem Morgensternem przy „Dwóch żebrach Adama”. W swoim dorobku ma także scenariusze do filmów: „Kwiecień”, „Prawo i pięść”, „Bitwa o Kozi Dwór”. Jako autor scenariuszy sprawdził się lepiej niż reżyser realizujący między innymi serię telewizyjną „Perły i dukaty”.
W 1964 roku wydał powieść „Toast” z elementami westernowymi. W tym samym roku odznaczenie Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski. W latach 1966-1968 pełnił funkcję wiceprezesa oddziału warszawskiego Związku Literatów Polskich. W tym okresie wydał też dyptyk „Teatr Heroda”, składający się z dwóch powieści na motywach autobiograficznych – „Przed wielką pauzą” oraz „Opór”.
Karierę literacką i (zwłaszcza) filmową utrudniła antysemicka nagonka marca 68 roku. Pisarz jednak nie zdecydował się na emigrację. Został i opisywał. Publikował między innymi w „Paryskiej Kulturze” pod pseudonimem Korab. Jego opowiadania odniosły sukces i zostały przetłumaczone na wiele języków, ale autora wpisano na czarną listę osób objętych zakazem wyjazdu za granicę.
W latach 70. i 80. Pisał głównie prozę historyczną, łączącą wątki kryminalne i romansowe. W tym okresie z powrotem został wiceprezesem, a następnie prezesem Związku Literatów Polskich.
W 1978 wydał esej autobiograficzny „Ja, Michał z Montaigne”, a następnie beletryzowanie biografie Tadeusza Boya-Żeleńskiego oraz Stanisława Augusta Poniatowskiego, kolejno: „Błazen – wielki mąż” i „Mój przyjaciel król”.
W późniejszych latach zasłynął dziennikami składającymi się z luźnych notatek na temat lektur, własnych refleksji, przemyśleń intelektualisty. Taką formę ma trzytomowe „Nie boję się bezsennych nocy”, „Dziennik na nowy wiek”, a także najnowsza książka pisarza „Ja, deprawator”, w której nie unika wątków politycznych.
59,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę
49,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę
36,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę
44,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę
49,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę
59,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę
49,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę
49,90 zł - porównanie do ceny sugerowanej przez wydawcę